Vlaams afscheidvan ‘Vossieboy’
„Heel Vlaanderen kent hem, maar de Luc is van ons.” Vanja, 47, prikt met betraande ogen in een zak warme friet met stoofvlees. Smaken doet het eigenlijk niet, de uitvaart van de icoon van de Vlaamse rockscene Luc De Vos in de Sint-Pieterskerk heeft de Gentse te zeer aangegrepen. „En nu dan feest”, zucht ze. „Misschien eerst wat pintjes drinken”.
Gent nam zaterdag massaal afscheid van zijn muzikale held, met een uitvaartdienst en ‘een groot volksfeest, zoals Vossieboy zou hebben gewild’. Dat was de wens van de familie.
De zanger/gitarist/schrijver van popband Gorki overleed vorige week zaterdag op 52-jarige leeftijd aan acuut orgaanfalen, op de 14e verjaardag van zijn zoon Bruno. Gorki (vroeger Gorky) was een kwart eeuw bepalend voor de Nederlandstalige rockmuziek in België, en maakte elf albums met hits als Mia, Lieve kleine piranha en We zijn zo jong – waaruit enkele regels op de rouwprentjes zijn gebruikt.
„Wij treuren niet langer dan nodig over dingen waaraan niets valt te doen
Ondanks de tegenslagen doen wij altijd verder
We zijn zo jong, we zijn zo jong.”
Sympathiek
Zo’n vijftienduizend fans zijn toegestroomd op het Sint-Pieters_plein, van baardige ouwe hippies tot ouders met jonge kinderen. „Luc was een Gentenaar in hart en nieren. Maar ondanks zijn succes was en bleef hij gewoon. Het was zo’n warm, sympathiek mens”, zegt Frank (48).
Als de kist uit de rouwauto wordt getild om de kerk in te dragen, begint het publiek te applaudisseren. Bisschop Luc Van Looy heet zijn voornaamgenoot welkom in het huis van God.
Binnen zien familieleden, vrienden, fans en Bekende Vlamingen hoe weduwe Sandra haar zoon Bruno de hele dienst lang tegen zich aangedrukt houdt. Op de kist liggen een gitaar en twee plectrums. Dan vult het koor de kerk met een Latijnse vertaling (Rosas) van Mia. Via de luidsprekers bereiken de klanken ook de fans buiten in het winterzonnetje. De tranen stromen.
Op een pleintje met de naam Bij Sint-Jacobs wordt ’s middags het laatste live-concert van Gorki, van juli op die plek, getoond. Voor de gelegenheid is het plein omgedoopt tot Lieve Kleine Piranhaplein.
Aan het raam van Trefpunt, de stamkroeg van De Vos, hangt een grote zwart-witposter van de Gorki-voorman, op het podium met de armen naar zijn publiek geheven. Binnen zitten vijf vriendinnen, oud-studiegenoten uit Gent.
„Elke Vlaming heeft op Mia gedanst”, zegt An-Sofie (32). „Maar mijn favorieten zijn Monstertje en Ooit was ik een soldaat.”
Sfeer proeven
De dertigers hebben speciaal in dit café met ernaast een concertzaal afgesproken, ‘om sfeer te proeven’. „Wij Gentenaren gaan niet thuis achter een computer zitten, wij nemen initiatief en maken er iets van. Toen België lange tijd geen regering had, hielden we hier ook regelmatig een feestje.”
Buiten is een bescheiden podium gebouwd. Muzikanten, dichters en elke ‘gewone’ Gentenaar die zich geroepen voelt, kunnen er een ode aan de overleden rockicoon brengen. „Zelfs koningin Fabiola hield het geen week zonder Luc uit”, grapt iemand. Fabiola overleed afgelopen vrijdag, zes dagen na De Vos. Aan de muur van Trefpunt, pal boven het podium, hangt de beroemde tekstregel van Lucebert: ‘Alles van waarde is weerloos’.