Thuis bij zijn vader en moeder in Zwaag komt een kranteninterview van tien jaar geleden op tafel. Daarin gaat het over zijn trektocht over de wereld. ,,Waar zijn we gebleven”, lacht Paul. ,,Na de periode dat ik in Australië en Zuid-Amerika zat, ben ik in Villa Nova terecht gekomen. De stad van 70.000 inwoners ligt op 35 kilometer van Barcelona en aan zee. Daar kwam ik in 2005 terecht. Ik huurde een appartement, maar hield een paar kamers over. Al snel sliepen daar vrienden die langs kwamen. Zo kwam ik op het idee om ook aan backpackers te verhuren. Voor een tientje per nacht. Het ging vooral om ’lang leve de lol’. En lol heb ik gehad.”

Drie seizoenen liep de verhuur lekker. Ook al bleef hij onder de radar van de Spaanse overheid. Toen begon het zwerversbloed weer te kriebelen en vertrok Paul naar Chili. ,,Maar het was te ver en het Spaans daar was voor mij onverstaanbaar. Kortom, ik besloot weer naar Barcelona te vertrekken. Nee, Nederland was geen optie. Spanje is mijn thuis.”

Terug in Barcelona sliep hij aanvankelijk bij zijn vriend Pablo op de bank. Daar ontstond het idee om met een aantal vrienden de krachten te bundelen en het bedrijf No Worries te starten. ,,Thijs Korse, een vriend hier uit Zwaag, zag het zitten. Pablo sloot aan. Hij kent de Spaanse regels en wetten op zijn duimpje en Greg, een vriend uit Manchester, was altijd manager in bars geweest. We stortten allemaal 15.000 euro in een pot, konden een mooie villa met plek voor 24 bedden huren. Laat de gasten maar komen.”

Paul neemt een slok koffie en lacht: ,,Alleen hadden we even vergeten dat de markt moet weten dat je er bent. En dat hadden we even over het hoofd gezien. Ons bedrijf heette No Worries. Maar voor de mannen werd dat: ’No Worries at all, except for Paul’. Ik moest het maar zien op te lossen.”

Slopend

Toch lukte het No Worries los te trekken en al snel werd het vooral voor jongeren rond Zwaag een populaire plek om vakanties en feest te vieren. Maar na drie jaar meldden Greg en Pablo dat ze het voor gezien hielden. ,,Het was een prachttijd, maar wel slopend”, blikt Paul terug. ,,Ook al omdat we overdag de groepen bezighielden en ’s avonds de feesten mee vierden. Naast de vakantiegangers stelden we het huis ook voor feesten ter beschikking. Tot we een keer driehonderd man over de vloer kregen en de zaak bijkans uit de hand liep. Dus dat nooit meer. Bovendien zaten we daar zoals gewoonlijk weer zonder vergunningen. Dan zit je niet op een hoop herrie te wachten.”

Nadat de twee vrienden afhaakten, gingen Thijs en Paul door. ,,We vonden opnieuw een villa van een familie die er niet meer kwam. Het huis lag perfect in de bossen. En dit keer hadden we de gemeente van onze plannen op de hoogte gesteld. Die zagen het zitten. Tenminste, een paar dagen. En toen kwam het bericht dat de villa in een nationaal park lag en we een boete van 5000 euro kregen. Die betaalden we niet. Nooit meer iets over gehoord.”

Ook Thijs stopte. Hij vertrok met zijn vriendin naar Berlijn. Paul ging door. Het typeert de doorzetter. Ook een bosbrand rond een gehuurde villa stopte Paul niet. Soms als een evenwichtskunstenaar die bij de bank net boven de rode streep wist te blijven. Steeds zoekend naar nieuwe markten. ,,Ik regel nu elk soort vakantie, maar heb geen eigen onderkomen voor de gasten. Via mijn netwerk kan ik elke groep in Barcelona of buiten de stad onderbrengen. In het najaar heb ik een groep van 40 man uit Polen. Het maakt niet uit hoe groot de groep is. Overdag zorg ik voor culturele excursies tot fiets, klim en kajaktochten.”

Vanaf volgende week: www.behappy-villanova.com