Restaurantketen Wonder's opende nog deze maand een vijfde vestiging, in Schagen. Bergen, Zaandam, Egmond en Heerhugowaard gingen deze nieuwe loot voor en overal is het concept eender: geweldige inrichting en styling, toegankelijke en eigentijdse keuken en veel jong personeel. Dat alles geldt ook voor Wonder's Heerhugowaard. Indrukwekkend interieur, met een zwenkende trap en bochtige bar in het hart van de zaak, natuurlijke tinten dankzij veel hout, eeteilanden om intiem te tafelen en achterin een strakke open keuken met heel veel roestvrij staal. Die mooi afsteekt tegen de wand van 'houtblokken' ernaast, waarin een enorme houtoven is geïntegreerd.

Maar voelt een mens zich er ook welkom? Of zelfs thuis? Dat hangt vooral af van de bediening. In dit geval David, die zonder je aan te kijken vraagt wat je wilt drinken. En dan zonder je aan te kijken zegt dat-ie sauvignon-blanc heeft en chardonnay (hij vergeet de maandwijn viognier). Bij terugkomst vraagt David of ik wat wil eten. Ik wacht op mijn tafelgenoten, zeg ik. 'Óh, dat is goed hoor'. Afgezien van het feit dat ik zelf wel uitmaak of dat goed is of niet, valt vooral zijn hautaine houding op. Arrogantie van nature wellicht, maar niet minder irritant.

De tafelgenoten zijn er en David komt met de lunchkaart. Ik zeg dat ik de dinerkaart wil, maar dat mag niet van David. Zeg ik dat ik erover gebeld heb, zegt hij dat zulks alleen kan als het van te voren is aangekondigd. Kaats ik weer dat ik dat dus heb gedaan, vraagt hij of we hebben geserveerd. Ben ik vergeten. Vraagt hij of ik soms meneer zus en zo ben (pluspuntje, David!) Ja, dat ben ik. Nou dan staat er een eeteiland voor ons klaar en kunnen we de dinerkaart krijgen.

Kan chef-kok Hans Tischler zo'n ramp redden? Hij kan best koken (ooit een 9+ in zijn eigen Gewoon Eten en Drinken), maar laat dat hier na. Nu ja, zijn sous-chef Marion, maar die staat uiteraard wel zíjn creaties te bereiden. Zoals de licht aangezette tonijn (€11,50) op een goede salade. De dressing is oosters van toon en er gaan drie toefjes crème van wasabi (Japanse mierikswortel) bij om het compleet te maken. Daar ligt het allemaal niet aan. Waar het wel aan ligt is de vis zelf, die aangevroren is geweest om er heel dunne plakken van te kunnen snijden. En als-ie dan ontdooit, wordt de tonijn waterig. Op de toch al natte sla hou je het vervolgens niet meer droog.

De kleine kreeftensoep (€6, de grote kost €8,50) is prima van smaak en fijn van textuur. Maar waarom een bakje met Parmezaankruimels erbij, die de smaak van de bisque alleen maar gesloten maken? Of dat tweede bakje met aïoli, dat wellicht als rouille is bedoeld?

Nee, dan de hamburger (€12,50). Een MacWonder's heet dat hier en de kaart roemt het kalfsvlees waarvan hij is gemaakt en de pata negra (de beroemdste ham van de wereld, van het varken met de zwarte poten). Wat op tafel verschijnt is een sesambol van een kwart meter doorsnee, die sporen van roosteren verraadt. Op de onderste helft rust veel sla, dan zijn er de plakken ham (hmmmm) en daarop ligt weer die kalfsburger. Die onaangenaam is van textuur. Het vlees is zó fijn gemalen, dat het lekkere rulle dat een hamburger moet hebben helemaal zoek raakt. Dit is een compacte schijf gekruid vlees, die neigt naar van die vegaburgers uit de supermarkt. De patatten zouden nog wat vrolijkheid kunnen brengen, maar die zijn vooral taai en aardappelig.

Het dessert van tarte Tatin (€6,20) valt nu in een dorre buik. De appel is fris, zeker, maar de bodem is klef. Terwijl het grappige van zo'n omgekeerde taart nu juist is dat de deksel knapperig kan worden en dat ook blijft als je de creatie van de gezusters Tatin uiteindelijk omdraait. Maar dan is daar gelukkig een serveerster die nog een glaasje wijn komt brengen. 'Een sauvignon-blanc van de chardonnay-druif', zegt ze trots. Goed gedaan, meissie...

JURRIAAN GELDERMANSWonder's Eten&Drinken, Coolplein 3-7, Heerhugowaard, 072 - 5721221

Info: www.wondersetenendrinken.nl