De belofte op de mountainbike werd na een dikke vijf en een half uur koers bovendien vijfde overall. ,,Toen was de tank bij mij ook helemaal leeg. Het is andere koek dan de crosscountry olympic die ik normaal rij, maar dit wil ik zeker vaker gaan doen.’’

Het beloofde voor de Warmenhuizer een zware race te worden na alle regen van de afgelopen week en met ook nog eens de aanwezigheid van een aantal zeer sterke marathonmannen in zijn buurt. ,,Al na 20 km zag ik wel dat ik in ieder geval tot de sterkste tien behoorde als ik mij gedurende de rest van de race wist te handhaven.’’

De eerste paar klimmen waren zeer stijl en technisch en daardoor heel zwaar. Maar hij wist zijn crosscountry achtergrond daar uit te buiten en kon zo een aantal keer aan de boom schudden.

Beslissend

Het resulteerde erin dat er zes man voorin om de prijzen zouden strijden. ,,Ik verkeerde in internationaal gezelschap’’, zag De Nijs. ,,Met een Deen, Duitser, Belg en de Nederlanders Ramses Bekkenk en Bas Peters.’’ In de wetenschap dat hij zich beter koest kon houden om zichzelf niet op te blazen draaide hij mee in de groep, maar liet de anderen het tempo bepalen.

Uiteindelijk was het de Deen, die na 90 km de beslissende aanval kon plaatsen. Hij kreeg de Duitser mee, weliswaar op een gaatje. Robbert de Nijs mengde zich in de strijd om plek drie. Later sloot ook Bekkenk weer aan en moest de Warmenhuizer lossen.

Maar wel als beste belofte.