Rechter Richard Sullivan maakte het vonnis woensdagavond Nederlandse tijd bekend. Epskamp was eerder al door de jury schuldig bevonden aan betrokkenheid bij drugshandel in de Dominicaanse Republiek, nu is de strafmaat bekend geworden.

Epskamp, die enkele jaren geleden op een vliegveld in de Dominicaanse Republiek werd gepakt toen hij in een privévliegtuig wilde stappen waarin bijna elfhonderd kilo cocaïne bleek te zitten, ontkent elke betrokkenheid bij de smokkel. Hij kondigde op de zitting direct aan in hoger beroep te gaan tegen het vonnis van rechter Sullivan.

Sullivan bepaalde de straf op 20 jaar, maar deed er twee jaar bovenop omdat Epskamp tijdens de zitting een zeer kritische beschouwing hield over de manier waarop hij is berecht. ,,De rechter was not amused, twee jaar extra'', aldus de Schagenaar op zijn eigen website. Naar verluidt kunnen de Amerikanen ook dit initiatief niet waarderen. Epskamp houdt via een eigen website het publiek op de hoogte van de ontwikkeling in zijn zaak. Met hulp van zijn vriend Ted Sluymer uit Schagen publiceert hij op deze site ook zelf artikelen. Daarin kraakt hij geregeld zeer kritische noten over de rechtsgang.

Lees hieronder de verklaring die Epskamp gaf tijdens de zitting waar zijn vonnis bekend werd

Dit is wat ik tijdens de zitting van het vonnis zei (Sullivan reageerde ZEER pissig: 2 jaar extra)

Wel, wel…..De government vraagt 20 jaar gevangenisstraf. Twee maal het verplichte wettelijke minimum. Dat is een heleboel meer dan wat de government aanbood in de plea deal, de schuldbekentenis tegen verminderde straf. Toen werd 70 tot 87 maanden aangeboden. En nu is dat drie maal meer!  Waarom? Omdat ik het lef had om naar trial te gaan??!!??

En niet alleen dat: er werd een tweede aanklacht geproduceerd. Drie jaar en twee maanden na arrestatie en twee jaar en drie maanden nadat ik illegaal was overgebracht van de Dominicaanse Republiekm werd een tweede punt toegevoegd.

Waarom? Ik begrijp niet waarom. Mede-verdachte Watson bekende schuld op het ENE punt dat in de aanklacht vermeld stond. Wat is er veranderd? Ik meende dat iedereen gelijk was voor de wet? Duidelijk van niet. Sommigen zijn ogenschijnlijk meer gelijk dan anderen.

Een tweede aanklacht: omdat ik het lef had om naar trial te gaan? Omdat dan twee maal een wettelijk verplicht minimum kon worden opgelegd? Elf maanden lang was ik in afwachting van een proces in de Dominicaanse Republiek. In de zeer, zeer speciale gevangenis van Santa Rosa de Lima in La Romana.

De Dominicaanse autoriteiten sloten de zaak. Waarom? Omdat er geen enkele schim van bewijs tegen me was. Geen bewijs hoe dan ook. Dat kan ook niet. Omdat ik niet betrokken was. Een proces zou moeilijk, tijdrovend en kostbaar zijn.

En….omdat de Amerikaanse overheid maar druk bleef geven om een of andere reden. Dat zij wilden vervolgen.

Waarom? Zoals de aanklager in La Romana, de heer Jose Polanco Ramirez zei op woensdagmiddag 7 november 2011: ” Om de Amerikanse overheid gelegenheid te geven om te vervolgen voor financiering van terroristische activiteiten”.

De zaak in de DR werd gesloten. Ontslagpapieren werden getekend. Buiten de gevangenis werd ik gearresteerd door Dominicaanse Interpol politie en zonder nige wettige procedure op en DEA-vliegtuig gezet en overgebracht naar New York. In de gretige armen van Preetinder Singh Bharara, de sheriff van de US World Police. Een van zijn welbekende brullende persberichten ging de hele wereld over.

Na aankomst werd niet een woord meer gesproken of geschreven over ‘financiering van terroristische activiteiten’. De verhandelingen in jullie Grand Jury zijn niet openbaar. Dat is een schande.

Ten lange leste dan: trial. twee jaar en vier maanden na aankomst. Waarom duurde dat zo lang? Omdat ik onschuldig ben. en omdat ik een getuige heb. Helaas was die gedetineerd in die tijd. Er was een rechtshulpverzoek nodig, een Letter Rogatory.

Een Letter Rogatory die niet nodig was voor de getuige van de overheid in Bogota, Colombia. ‘ Eerlijke Pako’ was gemakkelijk toegankelijk. Mijn Letter Rogatory verdween. Werd verduisterd. Kwam niet meer boven water. Mijn raadsan had geen idee waar hij naar toe moest. Mijn getuige werd bekwaam om zeep geholpen. De Duitse officier van justitie gaf geen sjoege. Collegiale hoffelijkheid richting zijn Amerikaanse collegas. Merkwaardig is het niet? Alles in de naam van ‘Fair trial’.

Werd er bewijs geleverd tijdens het proces? Nee. mdat dat er niet is. Omdat dat er niet KAN zijn. Omdat ik niet betrokken was. Als ik in het complot gezeten zou hebben dan zou ik heel anders gehandeld hebben. En ik zou niet in het vliegtuig geweest zijn.

De jury werd gebombardeerd met opgeklopte woorden zoals: ‘ Hij is en professionele drugs smokkelaar. Daar zit ie! Wijzend met vingers. En: “Elegant gekleed als een millionaire. Met een zijden shawl!” Het was een licht zomerpak van 180 euro. Elegant? Ach.

De jury hoorde herhaald text messages uit of context. ‘ Ze gebruikten gecodeerde taal. Code woorden!” ” Dit zijn code woorden!”. Zoals; ‘I need info”. En ” We must bla-bla”. De jury hoorde: “Gebruik uw gezond verstand. Zoals u elke dag gebruikt.”

Dat schijnt alles te zijn wat een Amerikaanse jury nodig heeft. Veroordeeld worden omdat je een zijden shawl draagt.

Ik kan u meedelen dat deze opgeklopte woorden lange tijd zullen worden herhaald en herinnerd.

Ik bestrijd de wettighid van deze procedure. Ik bestrijd de jurisdictie. Ik bestrijd het recht van de USA om mij te vervolgen. En een heleboel andere dingen in deze merkwaardige procedure zijn heel erg betwistbaar. Al deze dingen zullen worden gepresenteerd in het vervolg van deze procedure. Want daar gaat het hier allemaal om.

Voor het recht om in beroep te gaan. En om dat recht te hebben… moet je naar trial gaan! En als je dan schuldig wordt bevonden dan kun je veroordeeld worden tot drie keer meer dan dat aangeboden wordt in de guilty plea. In een proces waarin de kaarten enorm zijn gestoken in het nadeel van de aangeklaagde. Dit alles in de naam van Fair Trial.

——

Bedankt allemaal voor de prachtige brieven die vanuit alle kanten zijn gestuurd. Het heeft gezorgd voor 1 jaar aftrek. maar bij mij een heel warm gevoel.

Dank Dank Dank. Nico Epskamp