Zestig, zeventig mensen werden er in zo'n bus gestouwd. ,,Dat kon toen allemaal nog. Tegenwoordig zou je er vanwege de veiligheid niet meer mee weg komen.''Tegenwoordig krijgt De Jutter zo'n bus ook niet meer zelfstandig vol, moet Mooij toegeven. ,,We gaan nog steeds regelmatig met de leden op pad, maar dan gaan er ook vaak leden van wandelvereniging De Razende Bol mee in de bus.''

Tachtig jaarDenk nu niet dat De Jutter een kwijnend bestaan leidt. Het is gewoon allemaal wat minder geworden in het georganiseerd wandelen, zegt Mooij. Daar moet je niet al te moeilijk over doen.,,Mensen sluiten zich minder snel aan bij een club. Dat is nou eenmaal zo.'' Zo'n 45 leden heeft De Jutter nog. En daarmee wordt deze maand vol overgave het tachtigjarig bestaan gevierd. ,,Of we de honderd nog gaan halen? Och, dat hopen we wel. We gaan voorlopig nog wel even lekker door.''

OudjesHeeft de club überhaupt nog jeugdleden? Ja, zegt Mooij. Welgeteld vier. Ach, misschien komen de tijden van vroeger wel weer eens terug. ,,We zijn in 1932 opgericht. Toen was wandelen ook alleen voor de oudjes, waren de tochten ook allemaal boven de dertig kilometer. Later kwam de jeugd erbij. En werden de tochten ook aangepast qua afstand. Wat korter allemaal.'' Begin jaren zeventig was er ook nog steeds veel jeugd. ,,Toen liepen we nog in groep. En in uniform. Grijze broek of rok, rood overhemd. Kun je je nu toch niet meer voorstellen.''Het is ook de tijd dat Mooij jaar op jaar totaal gesloopt terug komt van de Jeugdvierdaagse die de Jutter organiseert. Een evenement van vier dagen, speciaal voor jonge wandelaars. Met zijn allen slapen (of wat daar voor door moest gaan) in een sporthal en overdag wandelen en sportieve activiteiten. ,,Kwamen er wandelclubs uit Schiedam, Heemstede en Limburg deze kant op met hun jeugdleden. Prachtige evenementen waren dat altijd. Overdag lekker aan de gang en dan 's avonds bal natuurlijk. Nee, van slapen kwam niet veel. Ook niet voor ons begeleiders. Ik weet 't nog goed. Gingen ze zaterdagmorgen allemaal weer weg. Moesten wij de spullen nog opruimen. Uur of twee 's middags klaar. Dan had je niets meer te doen. En viel je dus om. Er waren er bij die dan zo doortukten tot maandagmorgen.''Op een gegeven moment had De Jutter ook warme contacten met wandelaars uit Morbach, in Duitsland. Met dank aan Thijs Mooij. ,,Het begon met mensen uit Morbach, die hierheen kwam om bij ons te wandelen. Die kwamen allemaal bij Thijsje terecht, want die was de enige van de club die zich een beetje verstaanbaar kon maken in het Duits. Ach, het maakte niet uit. Met handen en voeten begrepen we elkaar wel. Ik kan me Erwin nog herinneren. Een Duitser die geen woord Nederlands verstond. Hij riep de hele week 'alles klar', dat alles goed was. Ik heb nog jaren contact met 'm gehouden. Al snel besloten we met een groep eens in Morbach te gaan wandelen. Hebben we acht jaar gedaan.''Prachtige tripjes, lacht Mooij. Met veel jolijt, Duitse biertjes en schnaps. Mooij is inmiddels 74 jaar. Zijn pezige gestalte verraad een actief leven. ,,Ik blijf lekker bezig.Wandelen, voor de vereniging oud papier ophalen. Je moet wat blijven doen.Wandelen is een fijne sport, ik kan het iedereen aanbevelen. Je bent in de natuur, ziet wat van de omgeving. De club? Dat komt goed. Het gros van de leden is inderdaad vijftigplus, maar we hebben ook wel dertigers en veertigers. Nee, De Jutter blijft echt wel bestaan, op naar de honderd jaar.''Op zaterdag zes oktober viert de club het tachtigjarig bestaan officieel met een receptie. (Oud)leden en (oud)donateurs zijn vanaf 19.00 uur welkom in verenigingsgebouw De Jutter, Spoorgracht 5a.