Aidans Mikdads passie voor piano

Aidan Mikdad tijdens een optreden op de Uitmarkt. Foto Fotoburo Dijkstra

Joost Reijnders
Edam

Aidan Mikdad rent van kamer naar kamer op zoek naar zijn kitten. ,,We hebben hem net nieuw”, roept hij over zijn schouder. ,,Het is een rode en hij heet James.” Enkel de zwart glanzende Fazioli-vleugel verraadt dat de twaalfjarige jongen hard aan de weg timmert om zijn droom te verwezenlijken: een leven als concertpianist.

Zondag speelt hij tijdens de slotmanifestatie van de pianowandeling in Edam op de vleugel in de Grote Kerk. Wat hij speelt? ,,Rachmaninoff, ’Moments musicaux’, nummer drie, vier en zes”, klinkt het nonchalant.

Afgelopen jaar won Aidan het Koninklijk Concertgebouw Concours voor jonge musici. Begin dit jaar won hij de International Piano Competition of Lagny-sur-Marne. Hiermee mag hij zich de beste jonge pianist van de wereld noemen. Wat hij daarvan vindt? ,,Ik vind het nogal pretentieus klinken. Muziek is zo subjectief. Er bestaat niet zoiets als mooi of niet mooi. Natuurlijk zijn verschillende stijlen van spelen en uiteraard moet je aan bepaalde voorwaarden voldoen. Je kunt niet uit de maat spelen tijdens zo’n wedstrijd. Maar er waren allemaal fantastische pianisten. En of ik nu de beste ben?”

Aidan zat op zijn zesde voor het eerst achter de piano. ,,Ik was eerst niet zo enthousiast. Ik kon nog geen noot lezen en dat vond ik maar hinderlijk.” Op gehoor speelde hij stukjes na van zijn zus. ,,Toen ik pianoles kreeg, oefende ik niet. Daar had ik geen zin in.” Na een paar jaar vroegen zijn ouders Marjes Benoist (pianodocent aan het Conservatorium van Amsterdam) hem les te geven: ,,Ik zag zijn talent, maar het wilde er nog niet uit. Dat gebeurt vaker bij heel intelligente kinderen die niet begrijpen dat ze moeten oefenen om muziek te kunnen spelen. We begonnen dus heel langzaam, bij nul.”

Bumblebee

Toen Aidan ’Flight of the bumblebee’ van Rimsky Korsakov hoorde, viel het kwartje. Aidan: ,,Dat stuk wilde ik kunnen spelen. Thuis oefende ik tot elf uur ’s avonds.” Zijn pianospel nam een vlucht en Benoist schreef hem in voor de Sweelinck Academie, de jeugdopleiding van het Conservatorium van Amsterdam. Een klein half jaar later werd Aidan toegelaten. Inmiddels studeert hij gemiddeld zes uur per dag achter zijn Fazioli-vleugel. Naar eigen zeggen is hij helemaal ’into’ Rachmaninoff. ,,Die Russische klokken in zijn stukken, prachtig. Ook speel ik graag Liszt, Chopin, Beethoven en Stravinsky.’’

Zijn klasgenoten aan het Vossius Gymnasium begrepen zijn passie moeizaam. Sinds een paar weken zit hij daarom in de kunstklas van het Gerrit van der Veen College, een opleiding voor kinderen die ambitieus dansen of musiceren. De zaterdag aan de Sweelinck Academie blijft zijn favoriet. ,,Dat is de leukste dag van de week.”

Pianowandeling

In de toekomst wil Aidan graag concertpianist worden. Volgens zijn lerares is hij dat al, gezien de vele uitnodigingen voor concerten. Zijn eerstvolgende optreden geeft hij tijdens de slotmanifestatie van de pianowandeling in Edam. ’Moments musicaux nr. 3, 4 en 6’ van Rachmaninoff staan op het programma.

Of pianospelen leuk blijft als je het zo veel doet? ,,Het wordt juist steeds leuker. Ik kan steeds meer, daardoor wordt het een soort verslaving.” Toch blijft de jonge pianist behoefte houden aan uitdagingen. ,,Ik vermoed dat ik met Rachmaninoff nog wel dertig jaar voort kan.” Behalve zijn wens concertpianist te worden, denkt Aidan weinig na over de toekomst. ,,Ik wil gewoon veel pianospelen. Vandaag, morgen en overmorgen weer.” Aidan Mikdad is een super getalenteerde jongen die zijn leeftijd ver vooruit is. Toch blijft hij nog steeds een kind. ,,In de vakantie neem ik ook wel eens een dag of twee vrij, dan speel ik Pokemon-games.”

Meer nieuws uit NHD

Ombudsteam

Ons Ombudsteam springt in de bres voor de consument.