Voor dit muziekspektakel sluit hij zich vanaf begin april op in zijn werkruimte om de muziekarrangementen te schrijven. Een grote klus, want Jansen moet er voor zorgen dat alle noten ‘op papier’ staan zodat de muzikanten een perfecte basis voor de Toppers kunnen leggen. Hoe verwonderlijk is het dan dat één van Nederlands meest gevraagde studiomuzikanten nimmer een conservatorium bezocht.WorstvingersVijf jaar was Jansen toen hij met z’n kleine worstvingertjes op de toetsen van zijn moeders piano hamerde. Moeder gaf accordeonles maar vond dat Hans dan maar op pianoles moest. De klassieke lessen legden een basis voor zijn huidige kennis. Toen hij dertien jaar was, leerde hij ook klarinet spelen. ,,Ik wilde eigenlijk saxofoon, maar daar kon je begin ’60-er jaren nog niet mee naar het conservatorium. Klarinet wel, en daar moest je ook op blazen dus koos ik dat maar.” Maar het conservatorium is er nooit van gekomen. ,,Ik ben gewoon mijn eigen weg gegaan na al die lessen. Ik speelde al gauw dingen uit mijn hoofd, dat ging heel snel. Ik werd gevraagd om in studio’s te spelen en dan leer je alles wat je moet weten in de praktijk. Naast het studiowerk heb ik in allerlei bandjes gespeeld. Ik stond op alle kermissen in Noord-Holland en dan leer je het muzikantenvak wel.” Willem DuynRond zijn 25ste kwam Hans Jansen terecht in een band waarin Willem Duyn drumde en zong. ,,Hij was heel slank. Had zo’n Italiaans ringbaardje en de vrouwen zwermden om hem heen. Ongelooflijk!” Later heeft Nederland hem leren kennen als de mannelijke helft van Mouth & MacNeal. ,,Willem is een heel goeie vriend geworden. Jammer dat hij er niet meer is”, zegt Jansen, terwijl hij voor heel even in een ver verleden vertoeft. Vanaf 1993 was Hans uitbater van restaurant ‘Het gat van de stier’ in de Boatex. René Froger heeft het toen geopend en iedere bekende Nederlander heeft er wel gespeeld. Met Anita Meijer stond hij voor de eerste keer in Ahoy. ,,Toen zat je nog óp het podium. Nu wordt je eronder gestopt.” Hij doelt op de komende Toppersconcerten. Vanuit het publiek zijn de muzikanten niet te zien. Onder het podium zijn verschillende aan elkaar grenzende ruimtes waar het orkest zit.Loeikoud ,,En vorig jaar was het loeikoud. Toen zaten we met jassen aan te spelen. Niet te doen! Iemand heeft toen maar een klein straalkacheltje neergezet.”Speelde je vroeger nog van bladmuziek, tegenwoordig zit iedere muzikant met een I-pad voor z’n neus waarop je de noten kunt lezen en een voetpedaaltje waarmee de ‘bladzijden’ kunt omslaan. ,,Echt zenuwachtig ben ik niet, als alle stekkers eerst maar zijn aangesloten en alles het doet, dan heb ik een gezonde spanning en gáán we ervoor.”

HANNEKE BERGSMA