Het retourbeleid geeft duidelijk aan dat ruilen alleen mogelijk is als je de bon hebt en de labels nog aan het kledingstuk zitten. Maar wat nu? Haar vader heeft de oplossing: het prijskaartje wordt er in een andere winkel weer aan gezet. Maar dat is niet de bedoeling, vindt de verkoopster en zij weigert opnieuw. De volgende dag probeert Linda’s broer het. Maar hij krijgt dezelfde verkoopster en de jas wordt opnieuw geweigerd. Het prijskaartje zit er toch weer aan? Hij besluit om nog een poging te wagen bij een ander filiaal, maar inmiddels staat er in het systeem van H&M dat de jas niet mag geruild .

Nu trekt haar vriendin de stoute schoenen aan. Terug bij het oorspronkelijke filiaal waagt ook zij een poging, maar nu is de maat vol. De eerste verkoopster betrapt haar en naar verluidt verscheurt de bon en het prijskaartje. Met moeite krijgt haar vriendin de jas weer terug. Linda zit nu thuis met een te krappe jas, zonder bon en prijskaartje. Haar vader vraagt ons om hulp.

Wij naar H&M. Die vertelt dat zij net daarvoor al contact met Linda hebben opgenomen naar aanleiding van de brief die zij had geschreven. Wat de verkoopster bezielde blijft onduidelijk. H&M heeft een ruim retourbeleid, maar soms schiet iets een verkoopster kennelijk in het verkeerde keelgat… Het retourbeleid van H&M is om te voorkomen dat mensen de kleding dragen en daarna retourneren. Maar ze gaat toch geen te kleine jas dragen? Linda kan de jas dus toch nog ruilen. Eind goed, al goed.