En daarom waren beide trainers en ook Wiron aanvoerder Stefan Veldhuis in dubio. Was het gelijkspel een goed resultaat? ,,Ik ben blij dat we nog een punt hebben gepakt, maar wij waren de hele wedstrijd de bovenliggende partij’’, was het antwoord van oefenmeester Jan Loew (Succes). Aan de andere kant klonken de woorden ’we waren er zo dichtbij’.

Wirontrainer Mario Kuiper had lang de hoop dat zijn elftal eindelijk weer de beste buur zou zijn. Een eer waar ze in Den Oever sinds 2013 op wachten. Want dat het nog steeds een prestigestrijd is, bevestigt Veldhuis. Hij heeft jarenlang de grappen moeten aanhoren van zijn teamgenoten in de zaal, waarvan er een paar in Hippolytushoef wonen. ,,En ik zal het nu ook wel weer te horen krijgen, aangezien zij echt wel beter waren.’’

Maar Veldhuis kan ook een sneer uitdelen. Na een klein kwartier spelen krulde hij de bal uit een vrije trap prachtig in de kruising. Het was één van de talloze hoogtepunten van een wedstrijd die traag op gang kwam. Succes speelde gehaast en onzuiver. De ware aard werd pas getoond tegen het einde van de eerste helft. Maar kwaliteit was niet het probleem van Succes.

Dat was een gebrek aan geluk. Vlak voor het rustsignaal werd twee keer het aluminium geraakt, een bal van de lijn gekeerd en een open kans overgeschoten. In de eerste tien minuten na de thee waren er vier kansen van het kaliber ’niet te missen’. Maar toch was het Wiron dat in dezelfde periode wel het net vond. De ingevallen Sebas de Jong scoorde uit een counter.

Vanuit een leunstoel zagen de mannen van Kuiper dat de wedstrijd daarna nog steeds een schiettent bleef waarin Succes achter de loop stond en Wiron achter zijn schild kroop. Het verlossende schot kwam uiteindelijk wel. Bart de Kleine schoof de bal tien minuten voor tijd binnen.

Op dat moment zag ook Kuiper de bui al hangen. Het was de impuls die Succes nodig had en krachtvoer om nog één keer aan te zetten. Vlak voor tijd schoot Jeroen Norder, na weer een gemiste kans, uit de rebound de 2-2 binnen.