Zeven asielzoekers en acht bezoekers zitten bij elkaar aan een tafel in een van de vele ruimtes van het azc. Bewoner Ali rent heen en weer met koffie en blijkt even later een enthousiaste gids op het azc-terrein. Hij neemt de gasten mee naar zijn appartement: een kamer, waarin drie bedden domineren.

Twee jonge vrouwen, Jet en Sanne, zijn gekomen uit interesse en ook wel vanwege hun opleiding. De andere, vooral oudere bezoekers wonen in de buurt. Een echtpaar noemt zich ’bijna buren’. ,,We hebben geen enkele last van deze mensen. Ze zijn uiterst beschaafd en vriendelijk’’, zegt de vrouw. ,,Alles is zo vreselijk opgeklopt door mensen die denken vermoord te worden’’, verzucht de man. ,,Als alle Nederlanders zo waren’’, vult zijn vrouw aan.

Fadi en Moutasem vertellen over hun reis naar Nederland. De reis van oorlogsgebied Syrië naar Nederland en daarna de tocht langs centra in Ter Apel, Eindhoven, Weert en uiteindelijk Heerhugowaard. ,,We hebben veel opgegeven’’, vertelt Fadi in goed Engels. ,,We hadden daar een goed leven, een goede baan.’’ Moutasem toont glimlachend foto’s van zijn kind.

Ze zijn inmiddels vijf maanden in de voormalige gevangenis Westlinge. ,,We houden onszelf zo goed mogelijk bezig’’, zegt Fadi. Ayoub vertelt later: ,,Door de tijd zo goed mogelijk te doden, voorkomen we dat we te veel nadenken over de situatie waarin we verkeren.’’

Huismeester Jaap Marchal ziet het allemaal glimlachend aan. Het burenbakkie staat voortaan elke laatste dinsdag van de maand op de agenda. Hij verwacht dat er de eerstvolgende keer, op 29 maart, meer belangstelling zal zijn.

Zie ook COA-site (www.coa.nl)