Brandje
Collega Suzanne en ik lopen onderweg van het station naar de redactie langs een rokend plantsoentje. In de bosjes zien we een kledingstuk aan een tak, het lijkt op een grote sok of een truitje. Zelf uitmaken is geen optie omdat we er niet bij kunnen komen.
We twijfelen. Rook is geen brand, misschien gaat het vanzelf uit. Of misschien wel niet. En vliegt het volledige plantsoen in brand. Slaat het over naar de flat. Brandt half Beverwijk af. En twee journalisten hebben het laten gebeuren.
We bellen toch maar even 112. Ze zouden het doorgeven aan de brandweer. Tien minuten lang wachten we vergeefs. Collega Taetske sluit zich bij ons aan. Een krak in de bosjes: het kledingstuk is gaan branden. Weer bellen met 112. We horen dat de brandweer niet van plan was om te komen. En of we het niet zelf even uit kunnen maken. Nee dus.
Inmiddels branden ook wat takjes en lijkt het vuurtje zich uit te breiden. Dan valt het kledingstuk op de grond, waardoor het brandje lijkt te doven. De spuitgasten zijn niet meer nodig, maar dan zien we in de verte een brandweerwagen naderen. Zes brandweermannen stappen uit. Met een beetje water is het nu smeulende kledingstuk binnen een paar seconden geblust.
Nog nooit hebben we ons zo knullig gevoeld.