Brandon Flowers ***
Flamingo (Island/Universal) Hoe behaag ik zoveel mogelijk mensen? Dat lijkt Brandon Flowers te hebben gedacht toen hij zijn eerste soloalbum maakte. Want dit is slim gemaakte popmuziek voor de massa, waaraan nota bene de kieskeurige producer Daniel Lanois zijn medewerking verleende.
Valse dramatiek à la Ultravox en Keane voert de boventoon. Een climaxje hier, een stadionrockertje daar, overdreven vocale maniertjes waarvoor Enrique Iglesias zich zelfs zou schamen en zo glibberig glad dat een zeepje er jaloers op zou zijn. Maar ja, die melodieën! Die zijn zo sterk dat ze meestal alles bij elkaar houden. Zoals in ’Welcome to fabulous Las Vegas’ en ’Only the young’. Emotieloos mooi. Maar luister nou ’s goed naar ’Magdalena’: een BZN-deuntje en we laten even in het midden of dat een compliment is en zo ja: voor wie... En ’On the floor’ is net een psalm, inclusief gospelkoor. Nou ja, Flowers, zanger/toetsenman van The Killers (die nog bestaan), wil vooral groot en beroemd worden. Dat gaat de Amerikaan wel lukken. Fred Hoogendoorn