Het lopen begon voor hem jaren geleden dan ook toen hij er persoonlijk even flink doorheen zat. Chielie: ,,Ik was mijn bedrijfje, mijn huis én mijn vriendin kwijt. Dat was geen vrolijke toestand. Mijn toenmalige zwager zei: 'Weet je wat jij moet doen? Wandelen!' We zijn toen samen een wandelclub begonnen.''

Chielie liep sindsdien tochten in heel Europa. Toch zegt hij lopen allerminst leuk te vinden. ,,Sterker: ik háát wandelen. Ik hóu daarentegen van gewandeld hebben. En daar moet je nou eenmaal wat voor doen.''

De Vierdaagse van Nijmegen is de zwaarste tocht die hij kent. ,,Omdat het vier dagen achtereen is. Je moet je energie heel goed verdelen. Daar komt bij, dat de ondergrond vier keer vijftig kilometer hard is: asfalt en straatstenen. Voortdurend worden dezelfde drukpunten belast. Dat gaat zeer doen. Maar het mooie van de Vierdaagse is de massaliteit. Dat maakt dit evenement volstrekt uniek.''

Chielie is inmiddels een bekende verschijning in het wandelpeloton. Vanwege lange jas en hoed. Een flesje water in de ene en een mobieltje in de andere jaszak - dat is alles wat hij meezeult. ,,De wandelschoenen zijn een compromis. Echt: zo'n afritsbroek en rugzakje... Ik ga daar níet mee lopen!''