Lol en gezelligheid vindt John vandaag weer bij de Hortus op bedrijventerrein Beverkoog, de voornamelijk door vrijwilligers gerunde botanische tuin, gespecialiseerd in geneeskrachtige kruiden. Is er een apparaat stuk, of moet er een ander technisch klusje worden gedaan, dan wordt John erbij gehaald. Want hij behoort naar eigen zeggen tot ’het uitstervende ras der techneuten’.

Een technische knobbel had hij als jochie al. Wat dat betreft was hij wel een uitzondering op de regel, in het gezin met acht kinderen waarin hij opgroeide. ,,Ik was niet weg te slaan uit de autogarage van Strijbis bij ons in Sint Pancras. Overal stond ik met mijn neus bovenop.’’

John werd lasser en apparatenbouwer, onder meer bij Ama-filter in Alkmaar. Hij genoot van zijn werk. Maar zo’n twaalf jaar geleden was het voorbij.

,,Op een dag merkte ik dat ik sommige dingen, die voorheen gesneden koek voor me waren, niet meer kon. Mijn baas gaf mij een bouwtekening en zei: ’Maak jij dat even’. Ik keek naar die tekening en dacht: wat is dat voor een brei lijntjes en cijfers? Die avond kwam ik thuis en zei tegen mijn vrouw: ’Ik geloof dat ik de weg een beetje kwijt ben’. En ik wist ook hoe het kwam: de hersenoperatie die ik twee jaar eerder had ondergaan.’’

Die was nodig vanwege een aneurysma, een uitstulping aan een slagader in de hersenen. ,,Daar kreeg ik een hersenvliesontsteking bovenop.’’

John maakt met duim en wijsvinger een minieme opening. ,,Zo’n stukje van de dood geweest. Ik had op een gegeven moment 41 graden koorts. Ik kwam er weer bovenop, maar ik was wel veranderd. Stukjes van mijn geheugen was ik kwijt. Bijvoorbeeld wat ik van computers wist. En wat later aan het licht kwam toen ik die bouwtekening moest lezen. Daardoor werd ik volledig afgekeurd. Maar ook mijn karakter was anders geworden. Ik had een korter lontje, was veel eerder kwaad dan vroeger.’’

Het bleef nog even tegen zitten. Zware rugklachten leidden tot een operatie waarbij Johns rug voorzien werd van een aantal stalen pennen. Van recenter datum was een operatie aan een grote teen die rechtgezet moest worden.

,,Als er zoveel in je leven tegenzit, dan doet dat wel wat met je. Maar dat kan ook in positieve zin zijn. Mijn stelling is dat ik nu wel genoeg pijn heb gehad. Dat het alleen maar beter kan gaan. Dat voor ons de zon weer aan het schijnen is. Ik ben in de revisie.’’

,,Geldt ook voor mijn vrouw Marian, trouwens. Ze raakte haar baan kwijt en zat daar behoorlijk over in de put. Bij de Hortus ging ze vrijwilligerswerk doen. Zo ben ik hier ook terechtgekomen. Inmiddels heeft zij ook weer een leuke vaste baan.’’

Behalve met zijn vrijwilligerswerk bij de Hortus vult John zijn dagen met het uitlaten van hondje Rex, een King Charles Chevalier met een zeer eigenzinnig karakter. ,,Hij heeft ons zelfs van het roken afgeholpen! Iedere keer als wij een peuk opstaken, produceerde hij een kuchend blafje.’’