Het is mede daarom, dat Barbara Visser niet is verhuisd naar Den Haag, toen ze gekozen werd als lid van de Tweede Kamer voor de VVD. ,,Den Haag is leuk om te winkelen of zo, maar ik ben zo verknocht aan de Zaanstreek, ik wil hier niet weg. Voordeel boven nieuwe steden als Almere en bijvoorbeeld Zoetermeer is, dat de Zaanstreek met Zaandam en de dorpen een lange geschiedenis heeft. Zaankanters zijn trots op hun verleden. Ik ben daar niet anders in.’’

Was het leven als wethouder vaak al hectisch, Kamerlid worden betekent de controle over je agenda volledig uit handen geven, weet Barbara Visser nu. ,,Je wordt soms geleefd. Het is hollen van de ene naar de andere vergadering. Zijn er dan ook nog ingelaste Kamerzittingen, dan past alles zich daar op aan. Voordeel is wel, dat wanneer ik ’s avonds naar huis ga, de files zijn opgelost en er thuis volop vrije parkeerruimte is’’, zegt ze spottend. ,,Alles draait rond de Tweede Kamer. Die is leidend voor wat je agenda betreft. Fractievergaderingen, commissievergaderingen, overleg met portefeuillehouders van andere partijen, alles draait om de Kameragenda. Toch raak je daar gauw aan gewend, heb ik nu gemerkt.’’

’Uitdaging’

Visser kwam de Kamer in met de hervormingen op de woningmarkt hoog op de agenda. Ze werd meteen in het diepe gegooid. ,,De beste leerschool’’, zegt ze nadenkend. Inmiddels is ze woordvoerder van de partij voor luchtvaart, verkeer, vervoer, water en visserij; niet de meest gewilde portefeuille, maar voor Visser ’een uitdaging’. Zeker met de recente problemen rond de Franse wegblokkades, stenen van Greenpeace in de Waddenzee en natuurlijk ’altijd’ Schiphol.

Het werk van een Kamerlid is ook buiten de Tweede Kamer ook nooit voorbij. ,,Je neemt een enorme berg leeswerk mee naar huis. Ook heb je partijbijeenkomsten en regionale bijeenkomsten in het land waar je mensen spreekt. Ook in het weekend ben je altijd wel één dag per week met de politiek bezig. Als die last je te zwaar is, dan moet je dit werk niet doen, want dan breekt het je op.’’

Verslavend

Voor Barbara Visser is dat moment nog ver weg, geeft ze aan. ,,Ik maak bewust tijd voor familie, vrienden en vriendinnen, gaan we uit eten of winkelen, gewoon er even tussenuit. Echt bijkomen doe je niet. Daarvoor is een weekend te kort. Maar dat vind ik ook niet zo belangrijk. Ik heb geen hobby’s om mij in verliezen en sporten doe ik ook niet. Maar voor mij is politiek ook een enorme kick. Haast verslavend. Je leeft in een roes en die gaat ’s avonds thuis verder. Heel eerlijk: ik voel mij daar prettig bij. Het geeft mij zoveel energie. Heerlijk!’’

Kroatië

Wel goed dat er een zomerreces is, geeft Visser toe. ,,Je moet niet ineens de volgende dag op vakantie gaan. Dan val je in een gat, vermoed ik. Beter is het om af te bouwen. Er zijn altijd onderwerpen die nog even doorlopen in de vakantie en dit is voor mij ook een ideaal moment om bijvoorbeeld te gaan tekenen voor het goede doel. Normaal is daar geen tijd voor.’’

,,Ik heb wel zin om op vakantie te gaan, om mijn familie in Kroatië te zien.’’ Barbara Visser heeft een Kroatische moeder en Nederlands vader; ze kwam op drie-jarige leeftijd naar Nederland. ,,Ik ga één keer per jaar naar de familie en daar kom ik wel echt tot rust.’’

’Tekenen, ik vond het vreselijk! Dan nog liever Latijn’

Op school, het Blaise Pascal in Zaandam, was tekenen een keuzevak. ,,Alles beter dan tekenen of schilderen, dacht ik. Ik kon er niets van. Dan nog liever Latijn’’, zegt VVD-Tweede Kamerlid Barbara Visser uit Zaandam. Ze aarzelt dan ook erg als we haar vragen voor ons tekenproject. En als we er een tekenleraar bij leveren? ,,Da’s wat anders, want de Blijde Ruiters is wel een prachtig doel.’’

Barbara Visser kiest voor het vervallen hoofdgebouw van de voormalige Artillerie Inrichting Hembrug, voorloper van Eurometaal. ,,Wat denk je’’, vraagt ze retorisch. ,,Zou dit pand ooit weer in originele staat terugkeren? Het zal te duur zijn om te restaureren. Ik weet nog uit mijn wethouderstijd dat we het hebben laten stutten, anders zou het instorten.’’

Het blijft minuten lang bewegingloos stil voor de eerste streek op het doek verschijnt. Beeldend kunstenaar en oud-pedagoog Piet Conijn, is bereid om  Barbara Visser te begeleiden. ,,Baken je blikveld af.’’ Er komt ook meteen een winkelhaak aan te pas om het vertekende beeld van ’diepte’ uit te leggen. ,,Kijk, het gebouw staat nu scheef. Teken niet wat je weet, maar teken wat je ziet.’’

Het duurt even voor het gebouw als ruwe schets in houtskool op papier staat. Nu de bogen en daarin de ramen. Piet doet het voor: ,,Mooie ronde bogen. Losjes tekenen, ontspannen.’’ Het werkt, want Barbara volgt met even ontspannen bewegingen. De rechthoekige ramen gaan als vanzelf. Met krijt komt er meteen meer diepte in de tekening.

Gaandeweg gaan gesprek en tekenwerk prima samen. Piet voorkomt wel dat het ’tekenen met Ravensburger wordt’. ,,Nee kijk, elk raam heeft een andere kleur.’’ ,,Oh ja, dan moet ik nu hard blauw hebben.’’ En de wolken? ,,Nee, wit op blauw is lastig met krijt, maar donkerblauw op blauw geeft haast eenzelfde effect.’’ Barbara is ’eigenlijk best wel tevreden’ met het eindresultaat. ,,Dit had ik vooraf niet gedacht’’, zegt ze. ,,Tekenen is wel heel ontspannend!’’

Ga je dan vanaf nu vaker tekenen? ,,Nee, dat niet. Als iemand een echte Barbara Visser wil hebben, dan is dit dé kans.’’