De onverzettelijkheid. Het aanstekelijke enthousiasme. En de teamspirit. Ze hielpen, naast de goede prestaties, ontegenzeggelijk mee aan de groeiende 'handbalgekte' in Nederland. Een filmpje van het vreugdedansje in de kleedkamer, gemaakt na het bereiken van de kwartfinale, werd op internet duizenden keren bekeken.

Zelf halen ze het ook keer op keer aan. Hoe hecht het team is. En hoe belangrijk die goede sfeer is om sportief tot grote hoogte te stijgen. Ook in de beslissende fase van het WK in Denemarken spatte de saamhorigheid er vanaf. Er werd in Jyske Box Banken wat af geknuffeld door de Nederlandse handbalsters. Voor de warming-up, voor de wedstrijd. Steeds weer was er die omhelzing, dat schouderklopje of die high-five.

,,Dat geeft energie”, aldus Debbie Bont. ,,En het is gewoon fijn. Even die blik of even die handen tegen elkaar.” Het is ook kenmerkend voor haar sport, vindt de Volendamse. ,,Je ziet bij handbal dat iedereen elkaar altijd super aan het aanmoedigen is. Je zit niet met een scheef gezicht op de bank. Als Nederlands team zijn wij daarnaast, in de vier jaar dat we nu met deze groep bezig zijn, echt naar elkaar toe gegroeid. Op en buiten het veld.”

Waar dat toe kan leiden is de afgelopen weken gebleken. En dat Oranje tijdens het sluitstuk geen schim was van de ploeg die in aanloop naar de finale ongeslagen bleef, werd ook samen verwerkt. Met een knuffel en een – bemoedigende – schouderklop.