Een decor dat doet denken aan woeste hoogten uit Britse verhalen vol Baskervillehonden en verdwenen zeelui. De Slufter is een scheur in de Texelse kustreep, die af en toe volloopt met water. Bij springvloed kan dat verraderlijk snel zijn. Soms zelfs zo snel dat een veehouder niet tijdig al zijn schapen kan terughalen. Vanaf een speciaal panoramaterras kun je het hele gebied goed overzien. Zelfs de Slufterbollen, zandbanken die bij eb droogvallen. En verder moet je onderweg even op zoek gaan naar het Oorlogsschip. Volgens een Texelse boer die daar net langs kwam heeft dat stukje natuurgebied zijn naam te danken aan de vorm van de duinen. Voor de wandeling is het raadzaam een Juttertje te nemen in het Slufterrestaurant. Texelse zoete siroop waar je energie van krijgt. Vervolgens kan de klim beginnen. De Sluftertrap leidt naar het mooiste stukje ongerept waddengebied op het eiland. Schilderij in een wissellijst van wolken en zee. Rechts een klein rood streepje, de vuurtoren. Links een enorme klodder groen, natuurgebied De Muy. Die kant gaan we op. Over verharde en onverharde paden, langs koeien en hazen. En langs het Oorlogsschip, nu met bomen begroeid. Maar er was een tijd dat het duingroepje bij hoog water wel eens onderliep. Een dronken jutter, die in het duister passeerde, zag in de vorm ervan de contouren van een schip en vertelde aan ieder die het horen wilde dat hij een oorlogsschip in de duinen had gezien.

Pitstop bij Paal 21. Probeer een Texelse Skuumkoppe. En dan uitwaaien langs de vloedlijn. Uitgerust terug naar de kust.

GERARD VAN ENGELEN

Lengte: ongeveer twaalf kilometer.Start: het einde van de SlufterwegMarkering: houten richtingaanwijzersParkeren: gratis bij SlufterrestaurantHonden: toegestaan, op sommige stukken aanlijnen vanwege grazend veeOpenbaar vervoer: Vanuit de veerhaven stopt iedere bus bij de Slufter.Horeca: Slufterrestaurant en Strandpaviljoen Paal 21 (halverwege de route)Meer informatie: www.texel.net