Vraag het Irene Tichelaar. Als moeder van Ruben, die een verstandelijke beperking heeft en vanaf zijn 18e is opgenomen in een instelling voor zorg en verblijf, doet ze zijn administratie. De hoeveelheid beschikkingen, facturen en afrekeningen van het CAK doen haar duizelen. Ze stuurt mij een roep om hulp en voorziet me van een twee centimeter dik dossier.

Dat dossier doet me naar adem happen. Voor me ligt een enorme stapel papier met bijna maandelijks een andere berekening van de eigen bijdrage. Bladerend door deze papieroogst van twee jaar passeert een reeks onherleidbare bedragen de revue. Er is geen touw aan vast te knopen. Nu eens moet Irene Tichelaar 1438 euro bijbetalen, dan weer krijgt ze 1058 euro terug. Maar Tichelaar krijgt niets en betaalt niets en toch draait de bureaucratische machine maar door en wordt er gewoon elke maand een eigen bijdrage van de uitkering ingehouden. Maar hoe zit het dan met bijbetalen en terugkrijgen? En hoe zit het met de hoogte van de eigen bijdrage?

Zie voor het hele artikel de pagina De Ombudsman in Noordhollands Dagblad