Vroeger reisde ze veel met een vriendin. Toen deze na enkele jaren afhaakte, zocht ze aansluiting bij een reisgroep. Bakker reist namelijk het liefst naar bestemmingen waar weinig mensen komen. ,,En bij dat soort reizen, moet je nu eenmaal goed voorbereid zijn. En het is dan ook altijd beter om met een groep op pad te gaan. Zo kun je beter niet alleen afreizen naar Spitsbergen, en is het belangrijk dat je weet hoe je met ijsberen om moet gaan.'' Ze uit de weg gaan, dat is in dat geval overigens altijd het beste, legt ze uit. ,,Wij bezoeken hun woonkamer, zo zie ik dat in ieder geval. Dus dan moeten wij alles doen om niet voor overlast te zorgen.''

Voor Bakker komt haar reislust ook voort uit liefde voor de natuur. Meerdere malen trok ze afgelegen gebieden in met Himalaya Trekking Wandelreizen. ,,Na verloop van tijd polsten ze mij of ik niet zelf reizen zou willen begeleiden. Daar had ik wel oren naar.'' Sindsdien leidt ze groepen van maximaal vijftien personen door Nepal, Tibet, Noord-India en Libië. ,,Al zijn de reizen naar Libië nu uiteraard stopgezet. Toch was ik daar eind vorig jaar nog met een groep. En nee, ik heb daar niet van alles lopen rondbazuinen over democratie.''

Als reisbegeleider is ze vooral druk doende met de logistiek en alle transporten. ,,Maar ook het groepsproces moet ik in de gaten houden. En soms moet er bij een rugzaktrek gewicht verdeeld worden, soms is iemand ziek. Ik hou er niet van om me als een kleuterjuf te moeten opstellen, en meestal hoeft dat gelukkig ook niet. Maar het vereist soms een andere instelling die men onder de knie moet krijgen. En veiligheid voor haast. Op andere plekken is het niet zo strak georganiseerd als in Nederland. Daar komt de bus niet op een bepaalde tijd, maar als het meezit 'vandaag'. Maar het gaat eigenlijk altijd goed. Het doel is namelijk bij allen hetzelfde. De hele groep zit in hetzelfde schuitje.''

Dat schuitje is momenteel op weg naar de top van de Himalaya. In zes weken hoopt de groep - waaronder Ronald Naar - een hoogteverschil van 8201 meter te overbruggen. ,,We beklimmen de Cho Oyu, de minst technische berg.'' Veel kan lopend worden afgelegd. Maar dan wel in steeds zwaardere omstandigheden. ,,Het kost steeds meer energie terwijl er, zeker boven de zesduizend meter, steeds minder zuurstof is. Luxe onderweg is een warme slaapzak of een kop thee. Voor deze reis moeten deelnemers dan ook aantoonbare ervaring hebben in de bergen. En uiteindelijk sta je hooguit tien minuten op de top. Dan wil je ook wel weg, hoor. Koud, amper zuurstof. Toch is dat het allemaal waard. Je grenzen verleggen, de momenten dat de rest van de wereld achter het wolkendek verdwenen is. De zon zien komen en dan de schaduw van de berg in de wolken zien.'' Na terugkomst in Nederland is er steevast het besef van de weelde hier. ,,Dan zie je al die schappen vol luxe in de supermarkt.'' Ze weet dat de reizen ooit te zwaar worden voor haar. ,,Maar voorlopig hoop ik het nog lang vol te houden.''

De reis is te volgen via de website: http://www.htwandelreizen.nl/nieuws