Het Nederlandse voetbal was de laatste jaren net een mooie vrouw, die haar schoonheid verborg achter sjofele kleding. De potentie zag iedereen nog steeds, maar zonder make-up was de sprankeling volledig verdwenen. Nederland flirtte en verleidde niet meer, maar wekte nog slechts ergernis op.

Maar na 45 minuten verrukkelijke minuten tegen Spanje ziet het plaatje er totaal anders uit. Nederland straalt weer en zo wil de wereld Oranje ook zien. Wie in Brazilie wordt herkend als Nederlander hoeft nog net geen handtekeningen uit te delen. ’Holanda? Oh lala...’ Op straat beginnen mensen spontaan te klappen, een enkeling brengt zelfs een eresaluut. Voor de Brazilianen kan de rest van het toernooi eigenlijk worden afgeschaft, want na vrijdagavond staat de finale al vast: Nederland-Brazilie.

De superlatieven vallen ook buiten Brazilie niet aan te slepen. Oranje heeft het voetbal de samba teruggeven en zichzelf weer op de mondiale kaart gezet, zo luidt de algehele opinie van Groenland tot Nieuw-Zeeland. Dat er ook nog een waardeloze eerste helft was gespeeld, doet voor het grote beeld niet ter zake.

Zee van opportunismeUit al die reacties blijkt maar weer eens hoe snel het imago kan veranderen in een zee van opportunisme. Op de avond voor het mirakel van Salvador moest bondscoach Louis van Gaal nog voor de zoveelste keer vragen beantwoorden van buitenlandse journalisten over het vermeende harde spel en de destructieve speelwijze van Oranje op het WK van 2010. Ondanks die prachtige finaleplaats had Nederland aan sympathie ingeboet en het fiasco op het EK van 2012 was voor velen de bevestiging van de neergang.

Ook in eigen land verkeert ’ons’ topvoetbal al een tijdje in een identiteitscrisis. Het niveau in de eredivisie is soms pijnlijk slecht, de clubs verdwalen al jaren in Europa en de grootmachten uit Engeland, Duitsland en Spanje slaan de Nederlandse talenten steeds vaker over. Het is niet voor niets dat de KNVB in het najaar een symposium houdt met als thema: hoe kunnen we het niveau weer omhoog brengen?

ExplosieEn uitgerekend dan, als iedereen zich al een beetje heeft neergelegd bij de rol van tweederangsvoetballand en de bondscoach uit nood een countersysteem invoert om te overleven, is daar de explosie van 45 minuten die het kraterlandschap doet veranderen in een weelderige tuin vol nieuwe bloemen.

Opeens dartelt Oranje weer in de harten van de liefhebbers over de gehele wereld en hoe het toernooi straks ook afloopt, die winst is in minuten in elk geval al geboekt.

Maar minstens zo belangrijk is het feit dat de eigenwaarde weer een beetje terug is. Na alle scepsis over de eredivisie, de schaamte in Europa en de twijfels over de kansen op dit toernooi en het concept, kwam deze uitbarsting van geluk op vrijdag de dertiende op het goede moment. Hier was het verbleekte Nederlandse voetbal o zo hard aan toe.