Bij de gemeente Schagen werkte Tilroe als ontwerper van openbaar groen. Op de wijken Waldervaart, Muggenburg en een gedeelte van Groeneweg II drukte hij zo zijn stempel. Thuis kon hij in zijn eigen enorme achtertuin zijn creatieve geest de loop laten. En in het groen en in zijn huis was er plek voor zijn stenen scheppingen. Inmiddels heeft hij meerdere malen geëxposeerd, onder andere in het gemeentehuis van Zijpe, in het Schager Slot en tijdens de kunstmarkt in Callantsoog.

Speksteen

,,Het was een kip’’, zegt Tilroe. ,,Ik ging aan de slag met Chinees speksteen en ik zag een kip in het blok. Anders dan met andere creatieve uitingen haal je hier dingen weg. Bij schilderen voeg je dingen toe. Dat zorgt er voor dat beeldhouwen een hele aparte uitdaging vormt. Want als je te veel weghaalt, heb je een probleem. Eenmaal weggehakt, kun je het niet meer toevoegen.’’

Want soms zit er een breuk in de steen. Páng, weg! Om die reden heeft Tilroe weleens uit frustratie een blok steen ruim twee jaar weggelegd. ,,Maar dan moet je iets veranderen aan het ontwerp. Het gebeurde met een koe. Die heb ik dus een gedraaide nek gegeven, uiteindelijk.’’

Uitdaging

Tilroe zag al snel geen uitdaging in de zachte steensoorten. Nee, hij ging al heel snel voor het harde verdiet. En voor graniet. Marmer. ,,Ik maak jaarlijks één of twee beelden. Elke dag werk ik daar tussen vier en vijf uur aan. Gewoonlijk. Het gaat niet snel en de vorderingen zijn heel langzaam zichtbaar.’’

Tot blessures aan hand, pols of arm heeft het niet geleid. Kwestie van een goede techniek. ,,Tik-tik-tik. Na het hakken en vijlen volgt het schuren. Dat vind ik zelf het saaiste aan het werk. Steeds met een fijner schuurpapier. Maar pas als het is gepolijst en het werk in de olie is gezet, is het op zijn mooist. Met zo’n zachte glans.’’

Gebruikelijk haalt Tilroe zijn blok steen bij Steengoed in Anna Paulowna. ,,Soms begin ik gewoon en dan zie ik vanzelf wel wat er in verborgen zit. Maar soms dan weet ik het meteen. Zoals met dat luipaardhoofd in leopardstone.’’