Dat hij te boek staat als de man die de oprichting van AZ’67 veroorzaakte, doet hem niet zoveel. Mooier vindt Wim de Jager het dat hij in 1967 de eerste gediplomeerde stratenmaker van de gemeente Alkmaar was.

Ja, de Amsterdammer Wim de Jager was gediplomeerd stratenmaker. ,,Vergis je niet, dat was een leerschool van zes jaar. Je kwam op je veertiende bij de gemeente en moest dan zes jaar leren en praktijkervaring opdoen. Een behoorlijke opleiding. Hier in Alkmaar kenden ze dat niet. Als je een beetje goed kon vlijen, kon je al aan de slag.’’

Wim de Jager (73) groeide op in de Staatsliedenbuurt in Amsterdam en voetbalde bij DWS. Op zijn zeventiende debuteerde hij er in het eerste elftal. Stond ie als jonge gozer in het Olympisch Stadion in een wedstrijd tegen Volewijckers. Schitterend natuurlijk. Maar DWS was in die dagen een topclub - landskampioen zelfs in 1964 - en voor De Jager waren de kansen op een plek in het eerste niet direct heel groot. Dus toen FC Zaanstreek hem wilde hebben, had hij daar wel oren naar. Qua niveau kon FC Zaanstreek, dat in de tweede divisie speelde, niet tippen aan DWS, maar de 20-jarige De Jager zag het wel zitten. Hij kreeg er namelijk een contractje. ,,Ik kon dus een extraatje verdienen. Dat was heel welkom.’’

Vijftig jaar getrouwd

Zijn ‘transfer’ naar FC Zaanstreek werd bepalend voor zijn verdere leven, want daardoor leerde hij zijn vrouw Elly kennen. Vanuit Amsterdam ging hij meestal met de trein naar de trainingen in Koog aan de Zaan. Op zijn loopje van het station naar het complex kwam hij geregeld dat leuke meisje tegen. ,,Op een gegeven moment heb ik mijn moed bij elkaar geschraapt en haar aangesproken. En nu zijn Elly en ik al meer dan vijftig jaar bij elkaar. In augustus zijn we vijftig jaar getrouwd.’’

Hij speelde van 1964 tot 1967 voor FC Zaanstreek. Overdag werken als stratenmaker, aan het eind van de middag of ’s avonds trainen in Koog aan de Zaan.

Een woning en een baan

Doordat het in 1966 promoveerde naar de eerste divisie, kwam FC Zaanstreek tegen Alkmaar’54 te spelen. De Jager deed het goed in die wedstrijden. ,,Ja, kennelijk maakte ik indruk , want aan het eind van dat seizoen belde Alkmaar’54. Ze wilden me hebben. Dat wilde ik best, als ze voor mij een woning en een baan konden regelen. Een woning wilden we heel graag. In de Zaanstreek was het heel moeilijk om iets te krijgen. Dus we waren de koning te rijk toen we in Alkmaar een nieuwe flat kregen. En ik kon bij de gemeente Alkmaar aan de slag als stratenmaker.’’

(Verhaal gaat onder de foto verder)

De verhuizing naar Alkmaar verliep wel heel anders dan hij had gedacht. De Jager werd niet speler van Alkmaar’54, dat hem had benaderd. Een transfer bleek namelijk onmogelijk. Toen Alkmaar’54 zich bij FC Zaanstreek meldde om De Jager over te nemen, kreeg het te horen dat de aanvaller 75.000 gulden moest kosten. Dat kon Alkmaar’54 bij lange na niet betalen. Het Alkmaarse voorstel om dan maar vier spelers naar FC Zaanstreek te sturen in ruil voor De Jager, werd daar niet enthousiast ontvangen. Spelers hadden ze bij FC Zaanstreek al genoeg – ze wilden gewoon geld zien.

,,Het waren twee lege emmertjes. Alkmaar’54 en FC Zaanstreek hadden allebei geen geld’’, zegt De Jager. ,,Toen kwam tijdens die onderhandelingen over mijn transfer opeens iemand op het lumineuze idee om te fuseren. Dat gebeurde. Zo werden die twee lege emmertjes samengevoegd.’’

Percentage van transfersom

Jammer voor De Jager was wel dat hij zijn percentage van de transfersom misliep. Er was immers geen sprake van een transfer: de spelers van FC Zaanstreek en Alkmaar’54 gingen gewoon op in de nieuwe fusieclub. ,,Wie er overbleven en wie er weg moesten, hoorden we niet. Dat moesten we maar zien op de eerste training.’’

Het eerste seizoen werd succesvol, met promotie naar de eredivisie. In de beslissende wedstrijd, uit tegen Volewijckers, maakte De Jager het winnende doelpunt.

De fusie in 1967 was het begin van een aardige geschiedenis. AZ’67 zou geen doorsneeclub blijken te zijn. Twee landstitels en vier KNVB Bekers staan op het cv. De club kende twee ‘gouden’ periodes dankzij de geldschieters Molenaar en Scheringa en had diverse trainers van naam.

(Verhaal gaat onder de foto verder)

Geen rug meer over

De Jager zou een kleine tweehonderd wedstrijden spelen voor AZ’67. In 1974 ging het niet meer. Zijn lichaam was gesloopt door de combinatie stratenmaken en voetballen. ,,Ik werd eerst afgekeurd als voetballer en jaren later ook voor het stratenmaken. Ik had geen rug meer over. Wat wil je, elke dag op je knieën of op de kruk. En dan daarna nog trainen. Ik heb me laten omscholen tot opzichter. Zo heb ik de laatste jaren gewerkt, tot mijn pensioen.’’

Met Amsterdam heeft hij niks meer. Al jaren niet meer. ,,Nee, dat vind ik drie keer niks. Als ik met mijn vrouw een dagje naar Amsterdam ging, waren we ’s avonds blij dat we weer naar Alkmaar gingen.’’