Je moet een beetje gek zijn om door Afrika te gaan fietsen, zeggen Dick en Jaap
Pater (links) en Brasser zijn klaar voor monstertocht door Afrika. (foto john oud).
Dit is een verhaal over twee kerels waar een klein steekje aan los zit. Dick Pater (61) en Jaap Brasser (60) geven het zelf graag toe. Wie vrijwillig in vier maanden tijd heel Afrika gaat doorfietsen, moet een beetje maf zijn.
Pater en Brasser rijden de Tour d'Afrique, dwars door Afrika. ,,Er doen ook maar vijftig mensen mee aan die tocht, zoveel van die gekken zijn er niet’’, lacht Waarlander Pater. Uiteraard moet dat ’gek’ tussen aanhalingstekens staan, want beide heren zijn bij hun volle verstand.
Ze starten 9 januari in Caïro en arriveren, als het goed gaat, op 9 mei in Kaapstad. De mannen gaan de extreme uitdaging met vertrouwen aan. ,,We zijn er klaar voor’’, zegt Brasser (Langedijk). En inderdaad: Het duo ziet er afgetraind uit. Geen wonder, want ze maalden de afgelopen maanden duizenden kilometers weg. De laatste tijd op hun ’custom made’ vehikels van Koga.
Speciaal voor hen op maat gemaakt. Fietsen die het zwaarste terrein aankunnen, maar ook soepel over het asfalt rollen. Met een ijzersterk frame, een ’automatische versnellingsnaaf’ en banden die eigenlijk niet lek kunnen. ,,Want er is niks vervelender dan een band lappen in de woestijn bij veertig of vijftig graden’’, aldus Pater.
Filmpjes
Maar hoe kom je in hemelsnaam op het idee om vier maanden door Afrika te gaan fietsen. Door woestijnen, over bergketens, door de verschroeiende hitte? ,,Ik heb jaren geleden eens een paar filmpjes op internet gezien over die Tour d’Afrique. Die heb ik toen onder mijn favorieten gezet. Dat doe je natuurlijk niet voor niks. Ik wilde ooit die tocht eens rijden. Nu komt het er dus van’’, zegt Pater. Zijn maat was meteen te porren voor het avontuur. Beide mannen hebben een eigen bedrijf en het geluk dat ze een paar maanden weg kunnen.
Kost wel wat, zo’n tripje. Reken maar op twintigduizend euro de man. Maar dan kom je ook terug met een hoofd vol onbetaalbare herinneringen.
Onvergetelijk
,,We gaan een hoofdstuk in ons levensboek schrijven dat onvergetelijk is’’, weet Brasser. Het wordt wel een hoofdstuk van veel bloed, zweet en tranen. ,,Het gaat ongelooflijk zwaar worden’’, zegt Pater. ,,Er zullen vast momenten komen dat we het niet meer zien zitten. Maar dat weet je, daar kom je wel doorheen. Gewoon doorgaan.’’
Brasser: ,,Ze zeggen dat de inspanning veertig procent fysiek is, zestig procent mentaal. Het zijn vooral de korte etappes die je moet vrezen. Als je tweehonderd kilometer moet, dan heb je goeie wegen. Staat er negentig kilometer op de planning, dan wordt ’t ploeteren door de bush.’’
En slapen? Dat gebeurt in een tentje. Eens in de zoveel dagen op een camping, de andere dagen ’in the middle of nowhere’. Moet je tegen kunnen. Pater: ,,Het is één van de dingen die de organisatie vooraf vraagt: kun je er tegen om vijf dagen niet te douchen?’’
Tien liter
Ze hebben zich goed voorbereid, maar veel zal onderweg moeten blijken. ,,Als ’t warm is, moet je tien liter op een dag drinken. Hoe doe je dat, op de fiets?’’
Ach, zegt Pater: het zal allemaal wel loslopen toch? Grijnzend: ,,Je moet het gewoon op de aardbol bekijken: tot de evenaar is het zwaar. Daarna wordt het een makkie, dan gaan we naar beneden.’’
En wat nou als ze op, pak ’m beet, 23 januari in Friesland ineens roepen ’it giet oan’? Als er voor het eerst in jaren weer eens een Elfstedentocht geschaatst kan worden?
,,Dan willen we dat beslist niet weten’’, lacht Jaap Brasser. Beide mannen zijn fanatiek schaatser. Ze hebben elkaar ook leren kennen op de schaatsbaan.
Wintertje
Mochten de weergoden plannen hebben voor een pittig wintertje, laat ze dan op tijd in actie komen. ,,Als die Elfstedentocht op 3 januari verreden wordt, dan zijn we er bij. Want we vliegen op 4 januari richting Afrika.’’
Dick Pater relativeert het belang van de ’tocht der tochten’. Hij was er al een paar keer bij, Brasser schaatste ook al een echte tocht en enkele alternatieve tochten op de Weissenzee. ,,Dat scheelt wel’’, zegt Pater. ,,Ik heb die Elfstedentocht al een paar keer gedaan, dus hij gaat niet meer voor alles.’’
Thuisfront
Het thuisfront staat volledig achter het plan van de beide fietsers. ,,’Moet je doen’, zei mijn vrouw toen ik haar vertelde van ons plan’’, zegt Jaap Brasser.
En ook bij Dick Pater thuis waren de reacties positief. ,,Je moet elkaar een beetje los kunnen laten’’, zegt hij. ,,We zijn ’t wel gewend ook. Mijn zoon en dochter hebben al eens een paar maanden door Afrika gereisd. Toen was ’t afscheid voor mij emotioneel. Dat zal nu anders zijn. Nu ga ik zelf weg. Het is vooral het thuisfront dat het gemis ervaart. Wij hebben genoeg aan ons hoofd daar.’’
De wereld mag dan klein zijn tegenwoordig: elke dag even naar huis bellen is er niet bij. ,,In de woestijn zal dat niet altijd lukken’’, weet Brasser. ,,Eens in de zoveel dagen heb je wifi op de camping. Maar ja: dan wil vijftig man tegelijk alle foto’s door dat pijpje duwen, dat zit dan zo verstopt.’’
Toch proberen ze de supporters in Nederland zo goed mogelijk op de hoogte te houden. Onder meer via hun speciale Facebookpagina.
Pater en Brasser hopen dat daar veel op gekeken wordt, want via die pagina kan namelijk doorgeklikt worden naar hun pagina op de website van mensen die strijden tegen de spierziekte ALS. De mannen hebben dit als goed doel uitgekozen, omdat de buurman van Pater leidt aan de ongeneeslijke ziekte. ,,Vreselijk, als je ziet hoe die man aftakelt. We hopen dat er veel gedoneerd wordt’’, aldus Brasser.
Het ultieme doel tijdens zo’n marathonrit door Afrika: EFI-rijder worden. De sterkste der sterken. Zij die daadwerkelijk alle etappes van begin tot einde aflegden op de fiets. EFI staat voor ’Every Fucking Inch’. Sinds 2003 slaagden slechts 139 fietsers er in de tocht van start tot finish te fietsen.
Ziek en zeer
De andere deelnemers kwamen onder weg ellende tegen in de vorm van ziek en zeer of materiaalpech, waardoor ze een deel van het traject in de bus moesten afleggen. Brasser: ,,De kans dat je onder zulke omstandigheden een keer ziek wordt, is natuurlijk groot. Dan kun je een dag in de volgwagen stappen en de volgende dag weer gaan fietsen.’’
Pater: ,,We gaan voor die EFI-lijst, maar de kans dat we dat halen is om heel eerlijk te zijn niet bijster groot. Dan moet je echt niks tegenkomen. We hebben de afspraak gemaakt dat we samen oprijden, maar als één van ons ziek wordt en een dag niet kan fietsen, dan gaat de ander wel gewoon rijden.’’
Meer weten? Kijk op: www.alsteams.nl/dick-jaap of www.facebook.com/doorafrikavoorals of www.tourdafrique.com
Of bekijk een van de onderstaande Youtubefilmpjes