Het is een boeket van geuren dat je nergens anders vindt dan in de mannenkleedkamer van een sportschool of sportclub. In de bedompte mengeling van waternevel met geparfumeerde deodorants en douchegels is het zweet dat hier de boventoon voert. Of het nou de voetbalvereniging is of wielerclub: hier ruik je testosteron in zijn puurste vorm.

Toch spelen zich in die mannenwereld toch behoorlijk vrouwelijke taferelen af, ben ik inmiddels achter. Ik tref Sven en de jongen van wie ik de naam niet meer weet in de doucheruimte van mijn sportschool. Het zijn twee rijen van vijf douchekoppen. Zij staan naast elkaar aan mijn overkant en ik hou automatisch mijn buik een beetje in. Mijn nog ongetrainde lijf steekt wat pappig af bij de opgepompte lijven van deze jongens.

Sven kijkt indringend naar het lijf van zijn buurman, die zijn haren met woeste bewegingen in de shampoo zet. Zijn ogen glijden rustig van top naar teen en blijven dan bij de kuiten steken. ,,Wow, man. Jij hebt echt mooie kuiten. Ik wou dat ik zulke had.’’

,,Haha, als ik dan jouw borst mag. Trouwens, zag je Bart net? Z’n benen? Die zit dus echt aan de anabolen, hè?’’