Dat was de teneur dinsdagavond op een (unieke) hoorzitting van de gemeenteraad van Heerhugowaard over het Alton-glastuinbouwgebied aan de noordrand van de gemeente. De raad zit met Alton in de maag. Elke maand haast komt er wel een verzoek om een zieltogende bedrijf te redden. Sommige ondernemers vragen toestemming om van hun kwekerij een caravanstalling te maken. Anderen willen hun grond makkelijker verkoopbaar maken door er een huis te mogen zetten.Op een enkel zeer schrijnend geval na, zegt de raad daar steeds ’nee’ tegen, ook al is het met pijn in het hart. Het gaat bijvoorbeeld om oudere ondernemers die de verkoopwaarde van hun bedrijf als pensioenvoorziening zagen, maar het nu aan de straatstenen niet meer kwijtraken, of ondernemers wie het water aan de lippen staat en die een noodvoorziening willen om de economische crisis uit te kunnen zitten. ,,Dat is emotioneel een heel ander verhaal dan beschouwingen houden over zoiets abstracts als de Alton als geheel’’, aldus de initiatiefnemer van de avond, Ad Jongenelen van Burgerbelang.Zowel belangenorganisaties als ondernemers zelf waren echter glashelder: als je nu uitstraalt dat de aaneengeslotenheid van het kassengebied misschien losgelaten wordt, dan komt er geen koper meer op Alton af, uit angst voor obstakels later bij een eventuele bedrijfsuitbreiding. LTO Vastgoed pleitte voor het toepassen van de ’Ruimte voor Ruimte Regeling’ van de provincie. Die maakt het verhuizen aantrekkelijker voor losstaande kassenbedrijven omdat op de vrijkomend grond dan enkele huizen gebouwd mogen worden. Verhuizers naar Alton, zijn kopers voor Alton, aldus de redenering. Het probleem is alleen dat er daar voor hen geen aaneengesloten lappen te koop zijn, maar slechts verspreid liggende puzzelstukjes. Het wachten is dan ook op een alomvattend herstructureringsplan waar de provincie momenteel aan werkt.Aan de fracties nu de vraag of er desondanks geknabbeld mag worden aan de randen van Alton, om alleen daar dan toch her en der wat pijn weg te nemen.