Het is een boodschappenwagentje.

Geen boodschappenmens te zien. Geen supermarkt in de verste verten. Dus, wat doet dat karretje daar, alleen, op deze desolate plek?

Na de boodschappen per ongeluk een verkeerde afslag genomen en helemaal verdwaald? Manlief gebeld, boodschappen overgeladen en wegwezen?

Is een theorie.

De volgende dag: Nee, de auto kreeg panne op de parkeerplaats van de super. Met het karretje naar de bushalte en met lijn 151 naar Schoorl?

Kan ook zo maar.

Een dag later: Of de boodschappenwagentjesophaaldienst probeerde een rij van honderd karretjes terug te duwen, één maakte zich los en reed de vrijheid tegemoet. Nooit meer aan de ketting…

Nee, dat is onzinnig.

Maar bij iedere passeerbeweging borrelt het idee weer op: daar moet op deze plaats een stukje over worden geschreven.

Vanmorgen, stom verbaasd. En zwaar teleurgesteld. Boodschappenwagentje pleite.

En dan valt ineens ook zo maar zo’n stukje over een verlaten boodschappenwagentje weg.