Belangrijkste doel voor de komende maanden is herstellen van het ongeluk bij de Dutch Open Espoir 2016, het internationale beloftetoernooi in Eindhoven. Op zaterdag 9 januari ging het voor hem mis in de tweede ronde. Zijn tegenstander zette een worp in met voor Mike Vlaar dramatische gevolgen. ,,Ik knalde met mijn hoofd recht naar beneden keihard op de vloer. Hoorde een knak. Wist meteen dat het niet goed zat.’’

De ernst van de situatie drong niet meteen tot hem door. Ook moeder Miranda, die de wedstrijd aan het filmen was, had niet in de gaten wat er precies gebeurd was. ,,Mike werd op de been geholpen en naar een zaaltje gebracht voor onderzoek. Daar besloot de fysiotherapeut om ’m te stabiliseren en een ambulance te bellen om Mike naar het ziekenhuis te brengen.’’

Horrorscenario

Na het maken van de foto’s in het ziekenhuis sloeg bij z’n ouders de schrik om het hart: twee gebroken en een verschoven nekwervel. ,,Het ergste horrorscenario spookt door je hoofd’’, verzucht vader René. ,,Een gebroken nek, dat klinkt heel eng.’’

Na anderhalve dag in het ziekenhuis werd duidelijk dat er bij Mike niet gevreesd hoefde worden voor blijvende verlammingsverschijnselen. ,,Een geluk bij een ongeluk’’, stelt Miranda. ,,Al scheelde het een haartje of een zenuw was geraakt.’’

Botsen

Met een gipscorset en een stellage om z’n hoofd om zijn nek te stabiliseren, mocht Mike naar huis. ,,Het aandraaien van die schroeven tegen m’n schedel doen verschrikkelijk pijn’’, vertelt Mike over de ongemakken. ,,Ik stootte in het begin met dat ding overal tegenop en slapen ging eerst ook moeilijk. Ondertussen raak ik er een beetje aan gewend. Soms vergeet ik dat ding al. Vervelend is wel dat ik door het gips drie maanden niet kan douchen.’’

,,Het is een bikkel’’, looft Miranda haar zoon. ,,Hij heeft pure pech gehad. Het schijnt dat Mike de derde judoka ooit in Nederland is die z’n nek heeft gebroken. Door alle toestanden merk ik dat hij ouder is geworden. Mike kan zijn gevoelens nu veel beter onder woorden brengen.’’ En René vult aan: ,,Praten over zijn ongeluk is ook soort therapie.’’

Operatie

De vele kaartjes en steunbetuigingen via Facebook doen hem goed. Het beste bericht kwam vorige week van de arts. Nadat eerdere pogingen om de verschoven nekwervel op z’n plek te krijgen mislukten, kregen ze de geruststelling dat het via een operatie goed kan komen. Vol spanning wachten ze nu de oproep van het VU-ziekenhuis in Amsterdam af. Mike: ,,Ik hoop dat ik daarna van die stellage af ben en een kraag krijg.’’

Ondertussen heeft hij de draad van het dagelijks leven opgepakt. Een taxibusje vervoert de VWO 4-leerling naar en van het Han Fortmann college in Heerhugowaard. ,,Ik krijg van school alle medewerking om mijn achterstand in te halen. ’s Ochtends kan ik me wel concentreren in de les. ’s Middags wordt dat moeilijker en krijgt ik hoofdpijn. Maar ik vind het leuk om bij mijn vrienden te zijn. Dat geeft afleiding.’’

Plezier hebben

Daarom brengt Miranda hem twee keer per week naar de training van Sportinstituut Tom van der Kolk in Alkmaar. ,,Kan hij bijpraten en plezier hebben met zijn judomaten.’’

En zaterdag willen ze gaan kijken naar de West-Friese Judocompetitie bij Randers de Geus. Mike zal zijn vrienden in Broek op Langedijk toejuichen in het besef dat het nog maanden kan duren voordat hij weer mee kan doen. ,,Ik was net terug na een knieblessure. Ging graag vijf keer in de week trainen.’’ Blind staren op een topsportcarrière doet hij niet. ,,Nee, twee jaar geleden begreep ik al dat slechts een paar judoka’s kunnen leven van hun sport. Ik richt me straks op mijn studie. Eerst wil ik bij het NK onder 18 een gouden medaille pakken. Bij het NK onder 15 heb ik brons en zilver gehaald. Het zou mooi zijn als ik mijn verzameling medailles compleet heb.’’