Hij was topscorer in jeugdteams van AZ, Haarlem en Ajax, ging met Oranje -17 naar het WK in Mexico en zette in 2011 in Amsterdam als beloftevolle aanvaller zijn handtekening onder een driejarig contract. Maar de opmars van Jordi Bitter kreeg niet het gewenste vervolg.

Waar is het precies misgegaan?

,,Vanaf het moment dat ik bij Ajax dat contract tekende, ben ik bijna alleen maar geblesseerd geweest. Eerst aan mijn knieën, daarna ging mijn schouder uit de kom en op het moment dat ik daar van hersteld was speelden mijn knieproblemen weer op. Toen mijn contract afliep en niet verlengd werd, heeft Fred Grim me de kans gegeven bij Almere City. Ik kende hem nog uit de A1 bij Ajax en hij gunde me de tijd om fit te worden. Maar ik werd nooit fit. Ik heb er bijna alleen maar gerevalideerd. Eerst een spierscheurtje. En toen mijn andere schouder uit de kom. Wéér een operatie. Ik ben altijd blijven hopen op een carrière als profvoetballer, maar op een gegeven moment kom je op een punt dat je je realiseert dat het niet gaat lukken om op hoog niveau fit te blijven.’’

En dus ging je in de vierde klasse voetballen, bij je oude club DTS. Niet bepaald een logische keuze.

,,Ik had geen zin om bij een hoofdklasser of Topklasser elke dag te blijven trainen en weer het risico te lopen geblesseerd te raken. Via Jan Kramer, die ik goed ken en van wie ik in de jeugd ook al training heb gehad, ben ik toen bij DTS terechtgekomen. Hij zei: ’Kom lekker bij ons trainen. Kijken hoe je dat vindt.’ Heel vrijblijvend. En dat beviel eigenlijk meteen heel goed. Ik krijg heel veel ruimte van de trainer. Ik kan er op dinsdag- en donderdagavond door mijn werk niet altijd bij zijn en moet ook wel eens wedstrijden missen. Maar daar wordt heel flexibel mee omgaan. Dat is erg prettig. Bovendien is het bij me om de hoek.’’

Het is nogal een overgang, van Jong Ajax en Almere City naar het op één na laagste niveau in het amateurvoetbal.

,,Natuurlijk was het wennen. Maar het is een leuke spelersgroep. Iedereen is serieus met voetbal bezig en ook de trainer is lekker fanatiek. Dat vind ik wel belangrijk. Het is geen ballenbak. Hoe ze bij de club op mijn komst hebben gereageerd? In het begin geloofden ze het denk ik niet helemaal. De eerste keer dat ik mee trainde, was het ook nog niet zeker of ik zou blijven. Maar ik was er snel uit. Helemaal toen ik hoorde dat ik de politieopleiding kon gaan doen. Dat is nu mijn hoofddoel, maar ik wilde wel ook blijven voetballen. Dat kan mooi bij DTS.’’

Merk je dat er wat extra’s van je wordt verwacht?

,,Als ik een keer niet scoor krijg ik dat zeker te horen, haha. Dat mag ook van me verwacht worden, dat ik veel doelpunten maak en belangrijk ben voor de ploeg. Maar ik ben bij Ajax natuurlijk veel meer druk gewend. Daar zaten altijd veel meer mensen op de tribune. Hier is het eigenlijk allemaal heel relaxed. En het gaat redelijk. Ik zou alleen nog wel een grotere bijdrage willen leveren. En hoger op de topscorerlijst willen staan. Ik weet van mezelf dat ik nog veel beter kan.’’

Hoe is het om Vincent Janssen, vorig seizoen nog jouw clubgenoot bij Almere City, nu te zien uitblinken bij AZ?

,,Ik vind het erg leuk voor hem dat hij het zo goed doet. Maar natuurlijk is het wel eens lastig. Ook als ik andere oud-teamgenoten op televisie zie. Dan denk je toch: ’Daar had ik ook kunnen staan’. Ik heb bij Oranje -17 met jongens als Depay gespeeld. En Rekik, Kishna, Kongolo. Van die lichting ben ik een van de weinigen die het niet gehaald heeft. Heel jammer. Ik probeer er alleen niet te lang bij stil te staan. Je moet door.’’