Dat beseft hij nu gelukkig ook; in een verklaring zegt hij dat het ’achteraf beter was geweest’ als hij dat gesprek aan een ander had overgelaten. Maar daar komt hij niet zomaar mee weg.

Een wethouder van een buurgemeente, die zomaar aanschuift bij een ambtenaar die hem in een andere functie een boete heeft opgelegd: dat is ongehoord. Zeker als de wethouder van Beverwijk, als baas van die ambtenaar, hier onkundig van is gehouden.

Het geeft de indruk dat wethouder Frowijn even iets met die ambtenaar probeerde te regelen. Dat hij zijn bestuurlijk gezag heeft misbruikt om die dwangsommen van tafel te krijgen. Of dat hij munitie kwam halen voor de bezwaarschriften die St. Eloy later door een advocaat heeft laten opstellen tegen die dwangsommen.

Misschien is dat niet zo. Maar het geeft op zijn minst de indruk dat Frowijn iets probeerde te regelen voor zijn parochiebestuur, wat hij niet zomaar voor iemand anders zou regelen. Daar kan een ouder Heemskerks echtpaar van meepraten. Dat kreeg van diezelfde wethouder een hoge dwangsom voor het ’illegaal’ stallen van een paar caravans in hun eigen schuur. Toen wist diezelfde Frowijn van geen wijken.

Frowijn heeft de gemeenschap het nodige uit te leggen, maar doet dat niet. Vragen van deze krant beantwoordt hij niet. In de Heemskerkse gemeenteraad blijft het inmiddels angstig stil. Het zelfreinigend vermogen van de politiek vereist dat hij tenminste wat zinnige vragen beantwoordt, en dat de wethouder zich verantwoordt. Als dat niet gebeurt, blijft dit akkefietje nog heel lang als een donkere schaduw over het wethouderschap van Frowijn hangen.