Dat kan alleen maar als de bindende factor zelf boven alle partijen staat. En dat doet Ray Davies, want als muzikaal architect van The Kinks bepaalde hij vanaf de jaren zestig al zonder dat toen te beseffen de sound en de aanpak van talloze Britse bands, tot op de dag van vandaag. Op dit album doet hij aan recycling. Bekende en een paar onbekende stukken van The Kinks worden uitgevoerd door hedendaagse collega*s die hij 'tegenkwam'. En allemaal hebben ze hun favoriete stuk van hem gekozen. Gitarist Davies speelt soms en zingt altijd mee. Het aardige is dat elk lied duidelijk de signatuur meekrijgt van de gast, zonder dat de compositie níet gaat lijken op het origineel. Dat zegt veel over de kwaliteit van de songs en roept tegelijkertijd de vraag op wat hiervan allemaal het nut is. Gewoon: leuk. FRED HOOGENDOORN