De lijn kraakt een beetje wanneer Yoran Zeilemaker zijn telefoon opneemt. ,,Momenteel loop ik door de bossen’’, zegt hij opgewekt. ,,Ik heb drie sterretjes, dus met de ontvangst zit het volgens mij wel goed.’’ Dan valt Yoran weg. Midden in zijn antwoord op de vraag ’waarom?’.

Europa doorkruizenWaarom loopt een mens van Broek in Waterland naar Rome? Wat bezielt hem? Het antwoord is simpel: ,,Ik wandel gewoon graag. En al heel lang heb ik de wens om Europa te doorkruisen en toen dacht ik: waarom niet te voet?’’

Zeilemaker is zeker niet de eerste die besluit grote afstanden af te leggen met de benenwagen. In 1974 rende de Nederlander Jan Knippenberg in tweeënhalve week van Hoek van Holland naar het Zweedse Stockholm: ruim 1600 kilometer. Zeilemaker heeft iets langer voor zijn reis van 2.500 kilometer. ,,Vijf maanden heb ik ervoor uitgetrokken. Hier en daar komen vrienden me opzoeken en lopen ze een stukje mee. En eenmaal in Rome komt mijn vriendin me opzoeken en houden we een paar daagjes vakantie.’’

Op zijn Facebookpagina Alle wegen leiden naar Rome houdt Zeilemaker de thuisblijvers af en toe op de hoogte. Hij heeft er een foto van een kaart op geupload, daarop heeft hij zijn route uitgestippeld. Vanuit Broek in Waterland waar hij vanaf het huis van zijn vriendin op 11 juli vertrok, is hij via Den Bosch en Eindhoven door België gelopen, richting Parijs. Vanuit daar wandelt hij naar beneden, richting Nîmes en Avignon, langs de Côte d’Azur naar Milaan en door het Italiaanse binnenland naar Rome. Een reis die hem moet tevredenstellen in zijn honger naar kilometers en avontuur.

OngemakkenZeilemaker doet het rustig aan, maar ondanks dat loopt hij al zo’n 150 kilometer voor op zijn schema. Deelnemers aan de Nijmeegse Vierdaagse lacht hij stiekem dan ook een beetje uit. ,,Op een goede dag loop ik zo’n vijftig, zestig kilometer. Als ik wat rustiger aan doe leg ik dertig kilometer af.’’

Van blaren of andere podologische ongemakken heeft Zeilemaker nog geen last gehad. Hij loopt met een rugzak op waar al zijn spullen inzitten: wat schone kleren, veel sokken, een gasstel en een pannetje om mee te koken en een hangmat. Slapen doet hij bij mensen thuis of in de bossen. Is dat laatste illegaal? Ja. Eng? Nee. ,,Je moet weten waar je je hangmat ophangt’’, zegt Zeilemaker, die inmiddels behoorlijk bedreven is in het vinden van een goede slaapplek. ,,Als je zo’n vijftig of honderd meter van het pad gaat zitten, dan ben je vaak onzichtbaar. Ik hang m’n hangmatje tussen twee bomen, warm een blik witte bonen in tomatensaus op en ben een gelukkig mens. ’s Nachts denk ik aan de route die ik die dag heb afgelegd, of die ik de dag erna ga afleggen.’’

Zeilemaker is opgewekt. De wereld ligt letterlijk aan zijn voeten. Als hij een uurtje rust, gaan zijn benen kriebelen en moet hij weer op pad. In Purmerend, waar hij woont, liep hij af en toe naar vrienden in Amsterdam-Noord, maar verder heeft hij nooit geoefend. Hij lijkt gezegend met een goed onderstel.

Gestolen spullenToch kende hij ook al tegenslagen. In een klein Frans dorp werden al zijn spullen gestolen. Hij kreeg een paar stompen in zijn ribben en weg waren zijn rugzak en diens inhoud. ,,Gelukkig lagen mijn portemonnee en telefoon in de hangmat die ik al had opgehangen.’’ Met financiële hulp van vrienden kocht hij in Parijs nieuwe spullen. ,,En Parijs bleek een walhalla voor kampeerspullen’’, zegt hij. ,,Ik loop nu op vederlichte wandelschoenen in plaats van zware soldatenkistjes. Het ergste heb ik denk ik gehad, dus vanaf nu kan het alleen nog maar beter worden.’’