Veel economiejournalisten van andere media schrijven er wel over, maar zijn er nooit of vluchtig geweest. Met het oog op het naderende eeuwfeest van voorganger Hoogovens opende het bedrijf woensdag zijn deuren.

Aanvankelijk was het de bedoeling dat de zeven verslaggevers en fotografen zich per fiets zouden verplaatsen naar de verschillende fabrieken, maar vanwege de regen werd toch maar uitgeweken naar een busje.

Opvallend tijdens de rondgang waren de vele verwijzigingen naar veiligheidsaspecten, waaronder borden. Veiligheid kwam op zich niet ter sprake. Hoewel het onderwerp intern een hot item is, zoals gisteren vermeld in deze krant. Zo bleek dat de registratie van bij voorbeeld kankerverwerkende stoffen niet op orde is.

De journalisten bezochten onder meer De Bolder, de naam van het gebouwtje bij de diepzeehaven waar de afdeling grondstoffenlogistiek is gevestigd. Hier komen de tonnen erts en kolen binnen.

Indrukwekkende hoeveelheden. ,,We lossen nu een schip met 160.000 ton ijzererts aan boord”, zegt Ron Schuurmans van de afdeling. ,,Daar zijn we zo twee dagen mee bezig.”

Via een ingewikkeld netwerk van lopende banden (totale lengte: 55 kilometer) vertrekken de ertsen naar de velden. Aan de wand bij de controleruimte hangen schermen, waarop de processen zijn te volgen. Veel tijd om vragen te stellen is er niet: het volgende onderdeel staat op het programma: het HIsarnaproject, het paradepaardje van Tata Steel IJmuiden.

Geestdriftig vertelt technoloog Johan van Boggelen over de voordelen van de alternatieve technologie voor het maken van vloeibaar ruwijzer.

Zijn collega Pieter Broersen straalt zelfs. ,,In 1958 ging hier de Oxystaalfabriek 1 open, een revolutionaire manier van staalmaken. Dit HIsarnaproject is net zo baanbrekend.” Graag hadden de journalisten meer willen weten over het project, maar daar was evenmin ruimte in het programma voor.

Op naar de Oxystaalfabriek 2. Beter gezegd: de bouwput waar de derde continugietmachine komt te liggen. Voor speciale staalsoorten die geliefd zijn bij autofabrikanten: licht maar toch sterk.

Medewerker Gerrit Boer stelt goedkeurend vast: ,,Dit hier is het hart van het bedrijf.” En weg is het gezelschap. Uit de hitte van de staalfabrieken naar de rust van de Noordkant van het terrein. Waar nog unieke orchideeën bloeien. Precies zoals het oorspronkelijke duingebied eruit moet hebben gezien.